Bir cenaze nöbeti, bazen resmi bir ritüeli içeren, cenaze töreninin cesedi ile zaman geçirme veya başka bir şey yapma fırsatıdır. Görüşler ve uyanmalar cenaze törenlerine örnek olarak verilebilir.
Belki de Paleolitik dönem kadar uzun süre önce yas tutanları cenaze töreninden önce cesetlerle oturdular. Bazı kültürlerde bu, vücudu yırtıcılardan korumaktı. Diğerlerinde ise, ruhun yükselişini ve ölünün tanığını izlemekti. Birçok kültürde, gece nöbeti, hem kişinin öldüğünü kanıtlamak hem de bedeni yerinde tutmak için kanıt olarak korumak için yasa noktası haline geldi.
Modern toplumda, cenaze nöbeti öncelikle Katolik bir ayin olarak kabul edilir. “Vigil: Tanrı'ya Yer Açmak”, H. Richard Rutherford, nöbeti “gece boyunca bir şeyler yapmak için geçirilen, örneğin izlemek, korumak veya dua etmek” olarak nitelendirdi. Katolik cenaze törenlerinin temelini oluşturur.
Resmi cenaze töreni bir uyanmaya benzer, esasen ölen kişinin hayatını kutlamak için bir cenazeden önceki gece düzenlenen bir parti (belki de tabutlanmış vücutta bir barda düzenlenen). Ölenlerin, bir cenaze salonunda, bir kilisede veya evde olsun, aynı zamanda cenaze törenleri olarak da kabul edilebilir.
