Büyük Uzlaşma, Amerika Birleşik Devletleri yasama meclisinde temsil sorununu çözdü. Büyük devletler, geniş nüfuslarından dolayı daha fazla temsil edilmek istedi ve küçük devletler de bütün devletlerin eşit olarak temsil edilmesini istedi.
16 Temmuz 1787’de, aynı zamanda, genellikle uzlaşmayı yaratan Connecticut kongre delegeleri Oliver Ellsworth ve Roger Sherman’la da bilinen Connecticut Uzlaşması olarak da bilinen Büyük Uzlaşma, Senato ve Temsilciler Meclisi. ABD’nin yeni hükümeti kongre delegeleri, Kongre’nin tek bir odada her eyaletten belirli sayıda temsilciden oluşacağını düşündüklerinde. Ancak, bu erken politikacıları rahatsız eden soru şuydu: Her bir devlete kaç temsilci verilmelidir?
Tartışma Merkezi Büyük devletler, her devletin kendi temsilcilerinin sayısını nüfusa dayandırması gerektiğini dikte eden Virginia Planı ile anlaştı. Esasen, büyük devletler millete daha fazla kaynak kattıkları için evlerde daha fazla temsil almaları gerektiğini savundu. Küçük devletler, her eyalet için aynı sayıda temsilciye sahip olma çağrısında bulunan New Jersey Planını destekledi. Bu küçük devletler, Virginia Planının haksız olduğunu düşündü ve her iki evin de bütün devletler için tamamen eşit temsil edilmesini istedi. Bu anlaşmazlık o kadar sıcaktı ki, ABD Anayasasını kurulmadan önce imha etmekle tehdit ediyordu.
Bağımsız Değişken Isınır Tartışma öylesine ısındı ki, Delaware'in delegesi Gunning Bedford Jr., daha küçük devletlerin kendilerini "elle ele alacak ve adalet yapacak" bir yabancı müttefikle aynı hizaya sokmaları gerekme tehdidinde bulundu. Massachusetts'in delegesi Elbridge Gerry, Devletlerin hiçbir zaman bağımsız olmadıklarına, dolayısıyla küçük devletlerin egemenlik talep edemediğine karar verdi. Sonunda, Connecticut'ın temsilcisi Roger Sherman, Kongre'nin iki odadan oluşmasını önerdi: Senato ve Temsilciler Meclisi. Sherman ayrıca, her eyaletin eyaletteki her 30.000 kişiye aynı sayıda Senatör temsilci ve tek bir Saray temsilcisi göndermesi gerektiğini de belirtti.
Uzlaşma Günü Kazandı Bu anlaşma Büyük Uzlaşma olarak bilinir ve büyük devletlerden ve küçük devletlerden temsilcilik yapmakla tehdit eden anlaşmazlığa rağmen, Anayasa'nın oluşturulmasının ilerlemesine izin veren şey budur. Hem küçük hem de büyük devletler yatıştırdı. Bu yeni yapı ve Kongre'nin yetkileri, Büyük Uzlaşma ile birlikte, James Madison ve Alexander Hamilton'un Federalist Makalelerinde açıklanmıştır. Her devletin Meclise gideceği temsilcilerin sayısını adil bir şekilde belirlemek için, hükümet, ilk nüfus sayımı olan dağıtma olarak bilinen bir sürece tabi tutuldu. 1790’dan itibaren, ABD’de dört milyon insan yaşıyordu ve Temsilciler Meclisi’ne giden toplam üye sayısı, daha sonra 1911’de şu andaki 435’e değişecek olan 106’da belirlendi.
Şeyleri Adil Tutmak Hükümet, her devletin Temsilciler Meclisi'nde adil ve eşit temsil edilmesini sağlamak için her bir devletin coğrafi sınırlarını değiştirme veya kurma süreci olarak yeniden dağıtmayı kullanır. Bu, yüksek nüfus yoğunluğuna sahip kentsel alanların siyasi arenadaki kırsal alanlardan daha güçlü olmalarını önler.
