Amerika Birleşik Devletleri güneydoğu Asya’nın komünist güçlere düşmesini engellemek için Vietnam Savaşı’na dahil oldu. Tonkin Körfezi'nde daha doğrudan askeri müdahale başladı.
İlk başta, ABD, İkinci Dünya Savaşı'ndaki ittifaklarının bir sonucu olarak, Çinhindi'deki sömürge savaşına Fransa'ya yardım etti. Daha sonra, Başkan Dwight Eisenhower ve ardından Başkan John F. Kennedy, Güney Vietnam’ı güçlendirmenin ve desteklemenin komünizmin Asya’yı istila etmesini engellemenin bir aracı olduğuna ikna oldular. Kennedy, özellikle domino teorisini gerekçe olarak kullandı; bu, bir ülkedeki komünist zaferin diğer ülkelerin zayıflamasına ve düşmesine neden olacağını öne sürdü. Kara birlikleri yapma konusunda isteksiz olmasına rağmen, 1962'de Kennedy, Güney Vietnam'da yaklaşık 9.000 ABD askeri danışmanına izin verdi.
Kennedy'nin öldürülmesinden sonra savaş tırmandı ve Lyndon Johnson başkanlığı devraldı. Ağustos 1964'te Tonkin Körfezi'nde devriye gezen iki ABD avcısı Kuzey Vietnam'daki torpido botları tarafından saldırıya uğradı. Misillemede Johnson, Kuzey Vietnam askeri hedeflerinin bombalanmasını emretti. Kısa bir süre sonra Kongre, cumhurbaşkanına savaşı tırmandırma yetkisi veren Tonkin Kararı Körfezi'ni geçti. Kuzey Vietnam’ın muazzam bir hava bombardımanı operasyonu olan Rolling Thunder’ın faaliyete geçmesi, ilk Amerikan kara birliklerinin gelişini takip etti. 1969’a gelindiğinde ABD’nin Vietnam’da 550.000’den fazla askeri gücü vardı.
