23. Mezmurun ana teması, Rab'bin ebedi koruması ve rehberliğidir. Tanrı'nın restore edilmiş kilisesine göre, Tanrı'nın bağışlama, bolluk ve yenilenme sağladığını bilerek, inananlara rahatlık sağlaması amaçlanmıştır.
Mezmur 23, Kral David tarafından söylenen "Rab benim çobanım; istemeyeceğim" ile başlıyor. Bu cümle, İnsanları çobansız koyunlara benzetir, Rab'bin yönlendirmesi olmadan kolayca günahlarını kaybeder. Bu pasajın ardından “durgun sulara” ve “yeşil meralara” yapılan atıflar inananlara verilen ödüllerdir. Bir sonraki pasajda, "Ruhumu geri yüklüyor", Tanrı'nın Restore edilmiş Kilisesi'ne göre Rab'bin insanın günahını affetme ve onu doğru bir yolda sürdürebilmesidir.
"Ölümün gölgesinin vadisi" nden korkmama konusundaki geçit, Kral Davut’un Rab’ye olan inancını, hatta büyük tehlike zamanlarında bile ilan etti David, düşmanların varlığında bile, Rab'bin onu koruduğunu ve koruduğunu bildiğini iddia eder. "Kupamın üzerinden geçtiği" içeren son bölüm, Restorasyondaki Tanrı Kilisesi'ne göre, kutsamaların ve ayinlerin önemine işaret ediyor.
