Viyadükler köprü türleridir; “viyadük” terimi, birbirine bağlanan veya iki uç kule arasındaki kemerli veya sağlam platformlarla yapısal olarak desteklenen veya birbirine bağlanan uzun köprüler veya bir dizi köprü anlamına gelir. kamyonları, arabaları, trenleri ve yayaları bir noktadan diğerine taşımak için bir üst geçit sağlamak.
Viyadükler günümüzün en büyük köprüler sınıfına aittir, ancak eski Romalılar tarafından inşa edilen ve kullanılan su kemerleri ile benzerlik göstermektedir. Romalı mühendisler ve mimarlar, ilk olarak şehirler arasında ve şehirlerden şehir sınırları dışındaki sakinlere su taşımak amacıyla su kemerleri oluşturdular. Su kemerleri, az bakım gerektiren ve çok miktarda ağırlık tutabilen sağlam ve güvenilir yapılar olduğunu kanıtladı. Bu nedenle kullanımları taşımayı da kapsayacak şekilde genişletildi. Roma su kemerleri daha modern tasarımlara benziyordu. Her iki ucunda da taş, duvar veya iskelelere bağlı masif kemer yapıları ile desteklenen uzun açıklıklar vardı. Roma su kemerinin tasarımı, köprülerin demirden ve 19. yüzyılda çelikten oluşmaya başladığı, 18. yüzyılın sonlarına kadar kullanılmaya devam etti. Tasarım aynı kalmasına rağmen, 20. yüzyıldaki su kemerleri öncelikle betondan yapıldı.
