Sosyo-merkezcilik ve etnik merkezcilik, bir insanın, birisinin sosyal veya etnik grubunun diğerlerinden daha üstün olduğu inancına dayanır. Sosyocentizm, bir grubun ihtiyaçlarını ve endişelerini birisinin kişisel ihtiyaçlarının önüne koymak anlamına da gelir. Bu inançlara sahip bir birey, dil, din, aile yapısı ve davranışı ile ilgili olarak kendi kültürüyle ilgili diğer grupları yargılamaya meyillidir.
Etnosentrik ve sosyosentrik düşüncelerin örnekleri, birisinin spor takımının sadece coğrafi nedenlerden ötürü diğerlerinden daha büyük olduğuna inanmak, birinin dininin diğerlerinin takip etmesi gereken gerçek bir sistem olduğunu iddia etmek ve o kişi yalan söylerken bile birisinin desteğini hak ettiğini rasyonelleştirmek içerir. Bu inançlar çoğu zaman bir kişinin aile bağları veya duygusal bağları nedeniyle veya sadece aşinalıklarından kaynaklanmaktadır. Bazen ısrarcı etnik merkezli ve sosyosentrik inançlar, başka hiç kimsenin kavramı rasyonalize edemediği noktaya göre irrasyoneldir.
Etnosentizm terimi, bir grup ile diğerini ayırt eden kişilerin davranışlarını gözlemlemek üzerine William G. Sumner tarafından yazılmıştır. Sumner, etnokentizmin sık sık yabancıların kibrine, gururuna ve horuna yol açtığı sonucuna varmıştır. Sumner, etno-merkezciliğin ortak inançlarının, bir ülkenin sakinlerinin, ülkelerinin diğerlerinden daha iyi olduğu fikrini benimsemiş oldukları ulusal gururu içerdiğini belirtti. Bu, zaman içinde yavaş bir şekilde gerçekleşir; çünkü vatandaşlar kendi ülkelerinin tüm diğerlerinin yerini aldığını düşünürken, etnosentrik kavramlar doğallaştırılmıştır.
