Endüstri Devrimi'nin nihai etkisi, işçileri ve tüketicileri korumak için tasarlanan eşi benzeri görülmemiş bir düzenleyici devletin oluşmasıydı. fabrika sahipleri. Tüketiciler zararlı, düşük kaliteli ürünlere maruz kaldı. Sanayileşmenin bu sonuçlarını gidermek için hükümet bir dizi kapsamlı reformla devreye girdi.
Sanayi Devrimi işçi, işveren ve hükümet arasındaki ilişkiyi kalıcı olarak değiştirdi. Fabrikalardaki işçiler, son derece tehlikeli koşullar altında çalıştılar ve Endüstri Devrimi'nden önce işçilerin tipik vasıflı emeğine benzemeyen, tekrarlayan, yaratıcı olmayan işler yaptılar. İş ortamındaki bu değişikliklere rağmen, işverenlerin işgücüne karşı modası geçmiş bir tutumu vardı. İşçilere yalnızca geçim için asgari derecede ödeme yaptılar, çocuk skorları kullandılar ve işte yaralanan işçileri tazmin etmeyi reddettiler. Hükümetler asgari ücret yasaları, çocuk işçiliği kanunları, güvenlik gereklilikleri, yaralanma tazminatı ve emeklilik gereklilikleri ile cevap verdi. İşçiler ayrıca emek ve sendikalar kurarak çıkarları için de savaştılar.
Gıda üreticileri ürünlerini sağlıksız ortamlarda paketledi. Çürük yiyecekler, hayvanlar ve hayvan atıkları ve hatta insan vücudu parçaları yiyecekle sonuçlandı. Hükümet, gıda işleme uygulamalarını düzenleyen ve teftişler yapan yasalarla devreye girdi.
Sanayi Devrimi, bazı erkeklerin büyük servetler biriktirmelerine ve tekelci şirketler inşa etmelerine izin verdi. Andrew Carnegie ve John D. Rockefeller gibi sanayiciler tarlalarına hakim oldu. Tekelin olumsuz etkilerini azaltmanın bir yolu olarak hükümet, antitröst yasalarını, çoğu zaman da magnatların zincirine uyguladı.
