U-boat, I. Dünya Savaşı sırasında kullanıldı ve Almanların birçok Müttefik gemisini yok etmesine yardım etti. Bu deniz savaşları çoğunlukla İngiliz Adaları ve Akdeniz'de gerçekleşti. Birincil hedefler ticaret yollarıydı.
Hem İngiltere, hem de Almanya, savaş çabaları ve nüfuslarını beslemeleri için ağır ithalata dayandı; bu yüzden Almanya ve İngiltere birbirlerini engellemek için ellerinden geleni yaptılar. Bununla birlikte, İngiliz Kraliyet Donanması filosunun çok sayıda gemisine sahip olması nedeniyle, İngiliz İmparatorluğu'nun dünyanın pek çok bölgesinde serbestçe çalışmasına izin verdi. Onları durdurmak için Almanlar U teknelerini kullandılar.
Birinci Dünya Savaşı boyunca, Alman U tekneleri yaklaşık 5.000 gemiyi batırırken, yalnızca 5.000 kişiyi ve toplam 178 U teknesini kaybetti. Genel olarak, savaşın bitiminden önce 375 U teknesi İmparatorluk Alman Donanması tarafından görevlendirildi. U-boat'ın ilk başarısı 1914 Ağustos'unda, U-boat SM U-21'in İngiliz hafif kruvazörü HMS Pathfinder'i batırmasıyla gerçekleşti. Aynı yılın 22 Eylül'ünde SM U-9, her biri 12.000 ton ağırlığındaki bir saat içinde üç İngiliz zırhlı kruvazörü HMS Aboukir, HMS Hogue ve HMS Cressy'yi batırmayı başardı.
Savaşın bitiminden sonra Müttefikler, U-botlarının Alman denizaltı mühendisliğinden çok etkilendiler. Onları, 1923'te başlatılan İngiltere'nin X1 denizaltıları da dahil olmak üzere kendi versiyonlarını oluşturmak için kullandılar.
U tekneleri, torpidolara silah olarak güveniyordu ve tipik olarak iki saat boyunca tamamen suya batırılmış seyahat edebiliyorlardı. I. Dünya Savaşı'nın sonunu belirleyen Versay Antlaşması, Almanya'nın U-botlarına sahip olmasını yasakladı, ancak ülkenin U-bot teknolojisini araştırmasını engellemedi, bu da Almanya tarafından Dünya Savaşı'nda kullanılan daha gelişmiş U-botlarıyla sonuçlandı. II.
