Platon'un inançlarının özü, nesnelerin, özelliklerin ve ilişkilerin, PhilosophyBasics.com tarafından belirtildiği gibi, en yüksek ve en temel gerçekliğe sahip olan maddi olmayan fikirler olan "Formların" kopyaları olmasıdır. Bu Form teorisi, temel olarak entelektüel gerçeğin, fiziksel taklitinin düzensiz bir versiyonu olduğunu belirtir.
Platon'un teorisi tartışmalı çünkü bu Formlara olan inancı, meşru bilginin tek gerçek kaynağı olduğunu, doğası gereği gerçeğe dayanan kendi görüşlerini sorgulamaya çağırıyor. Platon'un Formlar teorisi, Formlar dünyasını kavramanın gerçek ve saf zekâ kazanmanın tek yolu olduğunu ima eder. Plato ayrıca Form teorisinin sınırlarını genişletmek için başka teoriler de geliştirdi.
Form teorisi, Platonik gerçekçiliğin yalnızca bir parçasıdır. Platonik gerçekçilik, evrensel nesnelerin gerçek varlığını savunur, yani bir nesnenin özellikleri aynı anda birden fazla yerde var olabilir. Platon, evrenselleri ideal bir form olarak gördüğü için, bu teoriye bazen Platonik idealizm denir.
Plato, evrenseller var olsalar da, mekan ve zamanla alakasız olduklarına ve yalnızca akılda tasarlanan bilinen insan duyularıyla tespit edilemeyeceğine inanıyordu. Aristoteles, Plato'nun iddialarını reddetti; bu, evrensellerin ve Formların ispatının, hangi evrensellerin başlayacağını bilmek konusunda önceki bilgilere dayandığını savundu.
