Yoksulluk, okul ve tesis eksikliği, yetişkin eğitimi için yetersiz fonlar ve hatta İngilizce'yi öğretim aracı olarak kullanmak Filipinler’de okuma yazma bilmemesinin temel sebeplerinden bazıları. okuma yazma bilmeyen çalışanların tutumu ve devlet kurumlarının desteksizliği de okuma yazma bilmeme oranına katkıda bulunmaktadır.
UNICEF'e göre, 2008'den 2012'ye kadar yetişkinler arasında okuryazarlık oranı yüzde 95,4. Asya ve Pasifik Bölgesi'ndeki en yükseklerden biri olmasına rağmen, kalan nüfusun yüzde 4'ünden fazlasının birincil okuma yazma bilmediği veya okuma ya da yazılamadığı kabul edilir. Filipinler'deki okuma yazma bilmeyenlerin çoğunluğu, uzak ve yüksek alanlarda yaşayan yerli ve kabile halkıdır. Genel olarak dağlık ve yalıtılmış bölgelerde yaşayan, ülkedeki aşiret halkı, ulusal hükümetten daha az dikkat ve destek almaktadır. Okul malzemeleri, kitaplar, okul binaları ve hatta öğretmenler gibi en temel eğitim olanaklarından bile yoksunlar.
Kentsel ve metropol alanlarda, okuryazarlık oranı yüksek okulu bırakma oranlarından, düşük notlardan ve özel ihtiyaçları olan bireylerin eğitimi için yetersiz fırsatlardan etkilenir. Yoksulluk, sermayede bile yaygındır ve ilk ve orta öğretim ücretsiz ve evrensel olsa da, kentsel fakir sektördeki birçok aile, çocuklarının temel ihtiyaçlarını karşılayacak finansal kaynaklardan yoksundur. Kaynakların yetersizliği çoğu zaman, ailelerinin geçim kaynaklarına yardımcı olmaları için okulu bırakan küçük çocuklara yol açmaktadır.
