İç Savaş sırasında Kuzey, daha geniş bir nüfusa, donanmaya daha fazla erişime, daha fazla endüstriyel güce ve barutlara daha iyi erişime sahipti. Ancak, Güney becerikli ve ihtiyaç duydukları tüm gıdayı üretme yeteneğine sahip.
İç Savaş sırasında Kuzey, 21 milyon nüfusa sahipken, Güney sadece 9 milyon idi. Buna rağmen Güney, Kuzey kadar büyük bir ordu üretmeyi başardı. Bunun yanında Kuzey, endüstriyel güce daha iyi erişime sahipti. Ateşli silahların yüzde 97'sini yaptı ve mil kare başına daha fazla demiryoluna sahipti. Buna karşılık, Güney'in kendine ait tüfek işleri yoktu. Kuzey'in askeri avantajlarından bir diğeri de donanmanın kontrolü üzerinde olmasıydı; bu da Güney'in barut ithalatının çoğunu engelleyebileceği anlamına geliyordu.
Kuzey, kayda değer askeri avantajlara sahip olsa da, Güney, kuzeyindeki istilacıları caydırmalarını kolaylaştıran kendi arazisine aşinaydı. Ek olarak, savaşın sonunda birden fazla silah üretmeyi başardılar. Güney'in becerikliliği, kendi gıdalarının çoğunu üretebilmek için genişledi, bu da Kuzey'in sanayileşmesine güvenmek zorunda olmadıkları anlamına geliyordu.
