Bireycilik, insanları bireysel haklar yoluyla güçlendirmeye odaklanır, ancak kollektivizm insanları toplu haklar yoluyla güçlendirmeye odaklanır. Topluluk üyeleri, hükümetlerin ve diğer kuruluşların insanların temel haklara erişimini sağlamaları gerektiğini savunuyorlar.
Libertarlar, ahlak ve yönetişimi tartışırken genellikle bireysellik üzerine odaklanır. Onlara göre, bireysel özgürlükler ahlak ve hükümetin hemen hemen tüm alanlarında öncelik kazanmalıdır. Kollektivist yapıların verimsiz olduğunu ve insanları temel özgürlüklerinden mahrum bıraktıklarını savunurlar.
Sosyalistler ve komünistler güçlü kolektivist altyapı oluşturmaya odaklanırlar. Genellikle toplumun bir bütün olarak öneminin bireysel özgürlüklerin önemini bozduğunu savunurlar. Ancak, bu ülkelerin hepsi Sovyetler Birliği gibi çalışmaz. Örneğin, İskandinav ülkeleri, güçlü bir sosyalist altyapıya sahiptir, ancak eski Sovyet devletlerinin yetkili yetkisine sahip değildir.
Çoğu vatandaş ve çoğu politikacı dengeli bir yaklaşımın en etkili olduğuna inanır. Güçlü bireyciler ve kolektivistler, ideolojik ahlaki ve devlet meseleleri hakkındaki görüşleriyle tanımlanır, ancak çoğu politikacı daha pragmatik bir yaklaşım benimsemiştir. Örneğin Amerika Birleşik Devletleri'nde Cumhuriyetçiler bireyciliği destekleme eğilimindedir, ancak tüm sosyal altyapılara karşı değildir. Benzer şekilde, Demokratlar sık sık sosyal altyapı oluşturmaya ve güçlendirmeye çalışmakta ancak yine de bireysel hakların korunmasına ilgi duymaktadır.
