Kertenkeleler çölde yaşar, çünkü gün boyunca aşırı sıcaktan, gece boyunca aşırı soğuktan ve kuru havaya rağmen nemli kalmasından kaçınmaları için sürüngenler gibi birçok uyarlamaları vardır. Tüm bu uyarlamalar arasında, kertenkeleyi Paleozoik çağdaki bir yüzme akciğer balıklarından günümüzün sürünen bir kertenkelesine götüren uyarlama vardı.
Kertenkele, termoregülasyonla başlayarak ortamında hayatta kalmasını sağlayan uyarlamalar geliştirdi. Termoregülasyon hem aşırı sıcağa hem de çölün aşırı soğuğuna dayanmak için gereklidir. Termoregülasyonun çalışması için kertenkele, sıcaklık sırasında kendini gölgede, soğukta ise gölgede kalmaya çalışır. Soğuk olduğunda da sıcak yüzeylere yakın durur. Pek çok kertenkelenin rengi de ısıyı çabucak veya daha yavaş emmelerini sağlayacak şekilde değişebilir.
Çölde birçok değişiklik olduğunda, kertenkele kendini yuvalarda gizler. Bu yuvaları nadiren kazar, ancak diğer hayvanların yarattığı yuvalara tırmanır. Zemine bu kadar alçaltarak kertenkele metabolik süreçlerini yavaşlatabilir. Bu, kertenkelenin çok fazla yemek yemesine gerek olmayacağı ve daha uzun süre hayatta kalmayı kolaylaştıracak şekilde toprak altında kalabileceği anlamına gelir.
