19. ve 20. yüzyılın başlarında, jeologlar, büyük kara kütlelerinin bir zamanlar ayrıntılı bir kara köprüler dizisi ile birbirine bağlandığını varsaydılar. popülasyonların, mevcut konfigürasyonlarında kıtalarda olduğu gibi dünyaya yayılmadığı anlaşıldı.
Kara köprüsü teorisi, gittikçe artan sayıda suya batmış kara köprüsünü hayal ederek yaşamın nasıl farklı kıtaları doldurmuş olabileceğini açıkladı. İnsanların Amerika'yı doldurmasını sağlayan Bering kara köprüsü gibi bazı yerlerde kara köprülerinin bulunmasına rağmen, önerilen kara köprülerinin yüksek sayısı ve irrasyonel davranışı teoriyi uygulanamaz hale getirmiştir. 20. yüzyılın başlarında, bir kara köprüsünün Brezilya'yı Afrika ve Güney Amerika kemirgenleri arasındaki benzerlikleri açıklayan Afrika'ya bağlaması ve diğer bir köprüyü Avrupa'yı Kuzey Amerika'ya bağlaması gerekiyordu. Başka bir köprünün veya belki de "Lemurya" denilen kayıp bir kıtanın, Hint Okyanusu'na yayıldığına inanılıyordu. Bu kara köprülerinden hiçbiri ve kaybolan kıtalar hiçbiri varlıklarının jeolojik bir izini bırakmadı ve teori sonunda plaka tektoniğinin kıta kayması için bir mekanizma olarak kabul edilmesiyle hurdaya çıkarıldı.
