16. yüzyılda İmparatorluğun zirvesinde, İnka medeniyeti Güney Amerika'nın batı bölgesinde Ekvador ile Şili arasında uzanıyordu ve şu anda Peru, Şili, Bolivya ve Arjantin’de bulunan toprakları kapsıyordu. > Bu bölge dağlık, sıcak ve kurak, ancak yine de, Inca adaptif tarım uygulamaları ve gelişmiş sulama sistemlerinin inşa edilmesi yoluyla büyük nüfusu için yiyecek üretebildi.
İnka tarafından kullanılan başlıca uyarlamalı tarım uygulamalarından biri teras tarımıydı. Bu uygulama sayesinde, İnka halkı dağların kenarları boyunca adımlar attı, aslında başlangıçta hiçbir şeyin olmadığı yerde düz araziler yarattı. Tepenin eğiminden aşağıya doğru akmak yerine, su, mahsulün daha fazla nem almasını sağlayarak basamakların düz yüzeylerinde toplanırdı. Teras tarımı kullanımı ile İnka halkı, patates, yerfıstığı, pamuk, kinoa ve domates gibi mahsulleri yetiştirebildi.
İnka halkı ayrıca, Güney Amerika'daki çorak toprağı daha verimli ve tarıma elverişli hale getirmenin yollarını buldu. All Empires'a göre, yarasa guanosu ve gübre olarak kuş dışkıları kullandılar. Ayrıca kurutma alanlarına su taşımak için su kemerleri inşa ettiler. Hatta geniş imparatorluk yollarını daha geniş bir imparatorluktan daha verimli bir şekilde geçmelerini sağlayan bir sistem inşa ettiler.
