Başkan Thomas Jefferson, yönetimi ve yasayı tek tek devletlere devrederek Amerika Birleşik Devletleri Federal hükümetini basitleştirdi. Federal hükümetin bir donanma ve postaneden biraz daha fazlası olması gerektiği inancıydı.
Thomas Jefferson, 18. yüzyılın ortalarında Virginia'da ekici sınıf elitler arasında büyüdü. Kendisi ve siyasi arkadaşları, sivil yasaların yaratılmasının ve uygulanmasının devlet yasa koyucularının ve valilerin sorumluluğunda olması gerektiğine inanıyordu. Jefferson, politikacı ve diplomat olarak, John Adams, Alexander Hamilton ve hatta George Washington'un güçlü Federalist ideallerini birleştirdi. 1793 yılında, Jefferson, eyalet kabiliyeti hakkında diğer kabine sekreterleri ile çatışmak ve hükümetin sınırlı federal kontrolünü sağlamak için Washington’un kabinesinden istifa etti.
1796'da Jefferson, anti-Federalist bir platforma dayanan bir parti olan Demokrat-Cumhuriyetçilerin lideri oldu. John Adams’ın başkan yardımcısı olarak dört yıl sonra Jefferson, başkan oldu ve ulusal hükümetin askeri ve idari bütçelerini en aza indirmek için yürütme yetkisini kullandı.
Jefferson, federal hükümeti gücünü sınırlandırarak sadeleştirirken, aynı zamanda ülkeyi finansal krizde bıraktı. Federal vergileri düşürdü ve Federal Banka kurumuna karşı çıktı. Daha sonra Louisiana Bölgesi'ni Fransa İmparatoru Napolyon Bonaparte'den 1803'te satın aldı ve 1807'de Amerikan ekonomisine zarar veren Fransız ve İngiliz tüccarlar için bir ambargo uyguladı.
