Ekmek isyanları, Fransız Devrimi'nden çok önce, en azından 1724 kadar erken başladı. Ancak, asırlar sürdükçe, bu isyanlar daha yaygınlaştı. 14 Temmuz 1789'da, Bastille'in düşüşüyle ekmek isyanı olarak başlayan bir isyan sona erdi.
Ekmek isyanları, ekmeğin fırıncılık fiyatını aştı. Fransız tarihinin bu döneminde sık rastlanan ekmek kıtlığı olduğunda, köylülük fırında isyan etti, ekipmana zarar verdi ve malzemeleri bozdu. Fransız monarşisi, müdahaleden bu yana, köylülerin karşılayabileceğinden emin olmak için düzenli olarak ekmek fiyatlarını düzenliyordu. Fransız Devrimi tüm hızıyla devam ederken bile, devrimci liderlerin yönetme yeteneklerine meydan okuyan ekmek ayaklanmaları devam etti. Fiyat kontrolleri, devrim gittikçe radikalleştikçe güçlendi.
