Eski Çin'deki köylüler çoğunlukla çiftçi ve tüccardı. Çiftçilere, millete sağladıkları yiyeceklere saygı duyuldu, ancak tüccarların özellikle düşük olduğu düşünülüyordu ve ipek giymeleri ya da araba kullanmaları yasaklanmıştı. Çiftçiler mahsulleri için vergi ödediler ve her yıl bir ayını hükümet için askeri ya da inşaat projelerinde çalışarak geçirdiler.
Çiftçiler genellikle küçük köylerde yaşar ve küçük çiftliklere sahiptir. Zengin çiftçiler öküzlere ve pulluklara sahipti, ancak çoğu çiftçinin elle çalışması gerekiyordu.
Moğol yönetimi uyarınca, Çinli köylüler daha önce reddedilen ayrıcalıklardan yararlandı, vergi indirimleri aldı ve kırsal kooperatiflere destek verdiler. Moğollar, güçlü bir köylü ekonomisinin vergi gelirleri yaratacağı için uzun vadede faydalı olduğuna inanıyordu. Köylülerin vergilerini doğru bir şekilde tahmin etmelerini sağlayarak vergileri standartlaştırdılar ve sabitlediler. Kooperatiflerde, köy liderleri açlık döneminde tahıl ambarlarını açmışlar mı ya da bitki ağaçlarına yardım ettiler mi, temel yaşam standartlarını yönlendirmek ve sürdürmekten sorumluydu.
Teoride, köylüler tarihsel olarak sosyal hareketliliğe daha önce hiç görülmemiş bir erişim sağlamıştır. Bir devlet memuru olmak için, bütün insanların yapması gereken herkese açık bir dizi sınavı geçmek oldu. Bununla birlikte, köylülerin ihtiyaç duydukları eğitimi almaları zordu ve sadece zenginler okulları karşılayabildiler.
