Ekonomik kendine güven, bireyin dış ihtiyaçlarını desteklemeden kendi ihtiyaçlarını karşılayabildiği anlamına gelir. Gıda, giyim ve barınma gibi temel ihtiyaçları karşılamak için gereken gelir miktarını, yiyecek damgaları, Medicaid, çocuk bakımı, toplu konut veya aile veya arkadaşlardan yardım gibi kamu yardımı almadan. Ekonomik bir ölçü olarak kendine güven, işletme giderlerine karşı işletme giderlerinin bir ölçüsüdür.
Ekonomik özgüven, bir bireyin veya nüfusun sağlığını belirlemek için kullanılır. Tedbir, çalışan yetişkinlerin karşılaştığı tüm bütçe bileşenlerini dikkate almaktadır. Ölçülebilir kendine güven hesaplamaları, bir bireyin veya toplumun finansal bağımsızlığını belirlemek için kullanılır. Kendine güvenmenin belirlenmesinde kullanılan kriterler coğrafyaya ve aile kompozisyonuna göre değişir. Kendine güvenmenin belirlenmesinde en yaygın kullanılan model, Kendine Yeterlilik Standardıdır. Bu model federal yoksulluk seviyesinin güncellenmiş hali olarak kabul edilir. Geleneksel federal yoksulluk düzeyi basitçe bir kriterdir ve sadece aile kompozisyonu ya da konumu ne olursa olsun gıda maliyetlerini tek tip bir biçimde analiz eder.
Temel gereksinimlere ek olarak, ekonomik özgüven, bir kişinin sağlık bakımını, taşımacılığını ve tıp ve temizlik ürünleri gibi çeşitli mallarını karşılayabilmesini gerektirir. Kendine Yeterlilik Standardı gibi modeller finansal yeterlilik konularını daha iyi anlamak, politika oluşturmak ve bireylerin temel ihtiyaçlarını karşılamak için çaba göstermelerine yardımcı olmak için çok önemlidir.
