Edgar Allan Poe'un anlatı şiiri "Kuzgun" un ana temaları, aldatıcı bağlılık, kayıp ve azaltılamayan kederdir. Şiirin anlatıcısı, genç bir adam ve muhtemelen bir öğrenci sevgilisinin ölümüne yas tutuyor, Lenore. Çalışmaları boyunca kederliğini azaltma girişimlerine ve “çokça unutulmuş bir efsanenin harikasına haberi” üzerine kafa yormaya çalışmasına rağmen, defalarca ünlü kaçınmayı “boşuna,” acı veren bir referansla söyleyen bir kuzgunuyla üzüldü. Anlatıcı'nın bir daha asla sevdiği Lenore ile bir araya gelmeyeceği gerçeği.
Poe'un kendi sözleriyle, “kederli ve asla bitmeyen bir hatırayı” temsil ettiği için kuzgunun ana sembolü olarak kuzgunun üzerine karar verdi. Kuzgun ayrıca, acı çeken genç adamın sıkıntısını tetikler ve okuyucunun sonunda delilikle sonuçlanacağını beklediği şeye doğru ilerlemesine yardımcı olur. Şiirin sonuna gelindiğinde, anlatıcı, kuzgunun gerçekte kendi kederinin hapsedilmiş ve işkence görmüş ruhu olduğunu anlamışa benziyor.
"Kuzgun" ilk kez baskısında ve yazarının 29 Ocak 1845'te New York Akşam Aynası'nda Poe'a atfedilmesiyle ortaya çıktı. Yayın Poe’ya Atlantik’in her iki tarafında büyük ün kazandı, ancak finansal başarı çok azdı. O zamandan beri gelmiş geçmiş en ünlü şiirlerden biri olarak tanındı.
