Seyircinin sahnede bir veya daha fazla karakterden daha fazla geçerli bilgiye sahip olduğu "Macbeth" oyunundaki her an dramatik bir ironi örneğidir. İzleyicinin öldürüleceğini bildiği Inverness'a vardıktan sonra. Shakespeare Online, bu oyunun yaygın dramatik ironi kullanımı için olağanüstü olduğunu belirtti.
Kral Duncan ile olan dramatik ironinin bir başka örneği, Macbeth'in kendisini öldüreceği hakkında hiçbir fikri olmayan, birinci sahnede Macbeth'e olan güvenini ifade ettiği zamandır. Aynı senaryo, Leydi Macbeth'in karakterinden dramatik bir ironi ortaya çıkarırken, iki sahne sonra, izleyicinin daha önce sahnede Macbeth'le olan ölümünü acımasızca çizdiğini duyduktan sonra kralı karşılamada bir zekalı ve biçimsel dili etkiliyor. p>
Bu şekilde Shakespeare, karakterlerinin kusurlarını daha keskin bir rahatlamaya fırlatır. Seyirci yaklaşmakta olan mahkumiyetinin farkında olduğunda, karakterlerin yol boyunca yaptıkları hatalar daha da göze çarpıyor. Karakterler, gerginlik, sempati, korku, inançsızlık ve hatta izleyicide öfke duyguları yaratmadığında ne olacağını bilmek. Bu, oyunun duygusal deneyimini arttırır ve çarpıcı bir ironi yaratır.
