Çok tanrılı dinler arasında Hinduizm, Mahayana Budizmi, Konfüçyüsçülük, Taoizm, Şintoizm, Amerika ve Afrika’daki kabile dinleri ve modern neopaganlık sayılabilir. Hristiyanlık, Yahudilik ve İslam hariç, dünya dinlerinin çoğu çok tanrılığın özelliğidir.
Çoktanrıcılık, çoklu tanrılara inanç ve ibadet etmektir. Bu tanrılar ve tanrıçalar genellikle panteon adı verilen daha büyük tanrı grubunun bir parçası olarak bulunur. Tanrılar genellikle belirli işlevlere hizmet eder ve gerçekliğin bazı yönlerini kontrol eder ve doğal güçlerin veya insanlığın belirli yönlerini temsil edebilir. İnananların tüm tanrılara eşit şekilde ibadet etmesi gerekmez. Çok tanrılı dinler günümüzde egemendir ve tarihsel olarak da olmuştur. Tunç ve Demir Çağı boyunca dinlerin çoğu çok tanrılı idi.
Sert ve yumuşak çok tanrılığın arasında bir ayrım var. Sert çok tanrılık, tanrıların farklı ve gerçek ilahi varlıklar olduğu fikridir. Onlar doğanın kişileşmesi ya da bir yüce tanrının ayrı yönleri değildir. Yumuşak çok tanrılık, tüm tanrıların yüce bir tanrının ya da daha büyük bir gücün yönleri olduğuna inanan Evrenselcilik inancını izler. Aynı zamanda tanrıların doğal güçlerin veya insan ruhunun temsili olarak görülmesine de izin verir.
Çoktanrılık, tek tanrılığın aksine, inanç tek bir tanrıdır.
