Bir kurbağa, koşullarına bağlı olarak cildi, ağzının iç yüzeyi ve ciğerleri arasında nefes alır. Ciltleri nemliyken ve özellikle sularının içindeyken olduğu yerlerde gaz değişimi şeklinde, derisinden nefes alırlar. Karada olduğu gibi, gerektiğinde burun delikleri kapalı olarak ağızlarından iterek ciğerlerine hava alırlar.
Kurbağaların göğüs boşluklarını genişletmek ve böylece hava almak için diyafram veya kaburga kasları yoktur. Böylece, memelilerin nasıl nefes aldıklarının tersine, solumaya karşı pozitif basınç ve solumaya karşı negatif basınç kullanarak akciğerlerine nefes verirler. Bunu dışarıdan havada çekmek için ağızlarının tabanını indirerek yaparlar ve aynı işlemi havayı ciğerlerinden çıkarmak için kullanırlar.
Kurbağa ciğerleri oldukça verimsizdir ve bir kurbağanın metabolizması nispeten yavaş, soğuk kanlıdır. İstirahat halindeyken, kurbağalar akciğerlerini sadece nadiren kullanır, bunun yerine derilerine ve gaz alışverişi için oksijene oldukça geçirgen olan iç ağız yüzeylerine güvenirler. Derileri ince ve zarlıdır ve hem suya hem de gazlara karşı geçirgendir. Kurbağalar, yetişkinliklerine kadar akciğerlerini bile geliştirmez.
