Freud'un psikoseksüel teorisine göre insan gelişiminin beş aşaması: oral, anal, fallik, gecikme ve genital. Bu tartışmalı teori, kişiliğin ilişkileriyle nasıl geliştiğini açıklamak için psikanalist Sigmund Freud tarafından önerildi erken çocukluktan ergenliğe beş farklı aşamada geçen erojen bölgelerin keşfi.
Sözlü evrede, ağız ana zevk merkezidir. Genç bebeklerin bu aşamada emdikleri içgüdüsel eğilim, bu zevk merkezini tatmin etme ihtiyacının bir tezahürü olarak tanımlanmaktadır. Freud, bu emzirme içgüdüsünü çocukları reddetmenin, tırnak ısırma ve başparmak emme gibi olumsuz alışkanlıkların gelişmesine yol açtığını savundu.
Anal aşama sırasında, küçük çocuklar anüslerinden haberdar oldukları ikinci erojen bölgeyi denemeye başlar. Tuvaleti kullanma gereği reddedildikten sonra vücut işlevlerini kontrol etmeyi ve rahatlama zevkini bulmayı öğrenirler.
Fallik aşamada, Freud, okul öncesi çocukların üreme organlarının farkında olmaya başladıklarını önerdi. Bu aşamada çocuklar, çoğunlukla anneleri ve babaları aracılığıyla kendileriyle karşı cinsiyet arasındaki farklılıkları keşfederler. Bu aşamada, Oedipus ve Electra çatışmaları sırasıyla kız ve erkek çocuklarda oluşabilir.
Bu ilk üç aşamadan sonra, yürümeye başlayan çocuk cinsel içgüdülerin azaldığı ve vicdan oluşmaya başladığı bir gecikme aşamasına girer.
Son, genital evre, cinsel dürtülerin geri dönüşünü içerir ve ilk aşamalar başarılı olursa uygun sosyal davranışa yol açar, eğer başarısız olursa cinsel davranıştan mahrum bırakılır.
