Baston kurbağalarının çeşitli uyarlamaları vardır, ancak salgılanan toksinler en büyük varlıklarıdır. Yetişkin kurbağalarda, her bir gözün arkasındaki parotoid bezleri, hayvan tehdit edildiğinde bufotoksin adı verilen sütlü bir zehir salgılar. Vücudun üzerindeki küçük bezler zehir salgılayarak 15 dakika içinde yemeye karar veren avcıları öldürür.
Patotoid bezlerinden salgılanan bufotoksin, yırtıcıyı kalbin işlevini engelleyerek öldürerek çalışır. Toksinlerin salgılanması bu kara kurbağasının tek adaptasyonu değildir. Vücutlarındaki suyun yüzde 50'sini kaybettikten sonra hayatta kalabilecekler. Su, amfibilerin hayatta kalması için son derece önemlidir, bu yüzden uzun ömürlülüğünü sağlamak için bu harika bir özellik.
Amfibiler yumurtalarını bırakmaları için suya da ihtiyaç duyarlar, ancak avcıların bu sularda yaşamaları ya da bunlara erişmeleri çok fazla değildir. Yaşam döngülerindeki en savunmasız aşamayı korumak için, yumurta ve kurbağa yavrularının, onları yemeye çalışan herhangi bir şeye kendilerini değersizleştirmelerini sağlayan kendi toksinler vardır.
Boyutları, hayatta kalmalarını sağlayan bir başka uyarlamadır. 2 ila 9 inç uzunluğunda olabilirler ve yetişkin olarak 4,4 pound ağırlığında olabilirler. Büyüklükteki bu avantaj ile, daha fazla besin sağlayan ve avcıların yemek yemelerini zorlaştıran daha fazla gıda ürününe erişebiliyorlar.
