Bağımlılık yükü, genellikle iş gücünün bir parçası olmayan yaş-nüfus oranıdır. Bağımlılık yükü en çok bağımlılık oranı olarak adlandırılır.
Toplam bağımlılık yük oranı, genç nüfus oranı ile yaşlı nüfus oranı arasındaki kombinasyona dayanmaktadır. O zaman her 100 işçinin ortalaması alınır. Gençlik demografik bağımlılığı, genç nüfusun çalışan nüfusa oranına dayanmaktadır. Üst düzey demografik bağımlılık oranı, yaşlı nüfusa çalışma çağındaki nüfusa dayanmaktadır. Bağımlılık yükü istihdam durumuna değil yaşa dayanmaktadır. Çalışan gençleri ve yaşlıları dikkate almaz. Bu oran aynı zamanda çalışma yaşı olan, ancak işgücüne dahil olmayan veya işsiz olanları da hesaba katmıyor.
Bağımlılık yükü, nüfus yaş yapısını yansıtmak için kullanılır. Bağımlılık yükünün demografisi, 65 yaş ve üstü yaşlıların ve 20 yaşından küçük çocukların ve gençlerin çalışma çağındaki insanlara ekonomik ve sosyal olarak bağımlı olma ihtimalinin yüksek olduğunu göstermektedir. Demografik bağımlılık oranları değiştiğinde, nüfusun yaş kompozisyonunda bir değişiklik olduğunu gösterir. Çalışma çağındaki nüfus teoride sosyal ve ekonomik destek sağlayan kişidir.
