Güney Carolina’nın 1832’deki Tarife Yasasını geçersiz kılma konusundaki ısrarı, Henry Clay ve John C. Calhoun’un 10 yıldan fazla tarife indirgeme anlaşması yaptığı 1833’ün Uzlaşmasına yol açtı. 1832 tarife kanunu, daha sanayileşmiş olan ve bu nedenle Kongre kanununu geçersiz kılmakla tehdit edilen kuzey devletleri destekledi.
Kongre’nin 1828’de ve 1832’de kabul ettiği tarife, Amerika’ya yapılan ithalata vergi getirdi. Güney eyaleti tarifelere itiraz etti ve Güney Carolina, federal tarifeleri Anayasa ve devletlerin haklarının ihlal ettiği yönünde ilan eden bir yönetmeliğe bile izin verdi. Aralık 1832'de, Başkan Andrew Jackson, Güney Carolina'nın eylemine karşı bir bildiri yayınladı ve tarifenin yürürlüğe girmesini sağlamak için askeri güç kullanmakla tehdit etti.
Durumu etkisiz hale getirmek için Clay ve Calhoun, önümüzdeki on yılda tarifelerin yavaşça düşürüldüğü bir uzlaşma yasası hazırladı. Smithsonian Ulusal Portre Galerisi’ne göre, uzlaşma Güney Carolina’nın Birlik’ten ayrılmasını engelledi.
1833’ün Uzlaşması, 19. yüzyılın ilk yarısında devletlerin haklarına karşı federal haklarla ilgilenen birkaç örnekten biriydi. Bu kavgaların en göze çarpanı, 1820 Missouri Uzlaşması ve 1850 Uzlaşma idi.
