Yunusların adaptasyonları arasında hidrodinamik cisimler, kafalarının üstündeki hava delikleri, yüzgeçler ve sarkmalar ve yankılar bulunur. Bazı bilim adamları, yunusların beyninin yarısını uyandırarak diğerlerini susturarak, sudayken bile uykunun faydalarının tadını çıkarabileceklerine inanıyor.
Diğer balinalarda olduğu gibi, yunusların ataları da denize sıfır olarak dönen karasal hayvanlardır. Tamamen pelajiktirler, ancak yine de memelilerdir. Bu, ılık kanlandıkları, hava soluması ve gençlerini meme organlarından süt ile beslemeleri gerektiği anlamına gelir.
Hayvanların su içinde hareket etmelerine yardımcı olmak için vücutları düzene sokuldu. Uçları paletlere, kuyrukları da paraya döndü. Arka bacaklarını kaybettiler.
Bir yunusun öğrencilerinin benzersiz şekli hem havada hem de suda iyi görmesini sağlar.
Yunusun burun delikleri başının tepesine yükseldi ve hava delikleri haline geldi. Bu, kafasını sudan kaldırmadan nefes almasını sağlar.
Yunus bebekleri önce flukes olarak doğar ve ilk nefesleri için yüzeye yardıma ihtiyaç duyar. Annelerinden süt emmek için dudakları yoktur, bu yüzden süt ağızlarına enjekte edilir.
