Yedi Yıl Savaşları (1756-1763) Prusya’nın Avrupa’daki artan gücünün Rus ve Avusturyalı korkuları ile İngiltere ve Fransa arasında devam eden gerilimden kaynaklandı ve İngiltere’nin daha fazla sömürge üstünlüğüne yol açtı Prusya’nın Avrupa’nın büyük bir iktidarı olarak kabul görmesi yaygındı. Hindistan’daki İngiliz egemenliği, Büyük Britanya’nın Amerikan Devrim Savaşı’nı körükleyen Kanada’nın mallarına pasifleşmesi için yasalar çıkarmasına neden oldu.
Her ne kadar Avusturya ve İngiltere Yedi Yıl Savaşından önce müttefik olmuş olsalar da, Avusturya Ardılındaki Silezya'nın Prusya'ya kaybedilmesi Avusturya'yı İngiltere'nin yararlı bir müttefik olmadığı konusunda ikna etti. Bunun yerine, İngiltere'nin tarihi rakibi Fransa'ya ve Prusya'nın yükselişinden eşit derecede korkan Rusya'ya döndü. Avusturya artık arkadaş canlısı değilken, İngiltere, Hannover, Almanya'daki mülklerini korumak için Prusya ile müttefik oldu. İsveç, Saksonya ve daha sonra İspanya da Avusturyalılarla savaştı ve Portekiz ve diğer küçük Alman devletleri nihayetinde İngiltere ve Prusya'ya katıldı.
Prusya o sırada en güçlü orduydu ve İngiltere en büyük donanmaya sahipti. Avusturya ittifakının bazı başarıları olmasına rağmen, denizdeki ve karadaki bu güç, Çar Peter III'ün art arda gerçekleşmesinin ardından Rusya'nın geri çekilmesiyle birlikte İngilizlerin ve Prusyalıların zaferine yol açtı. Fransız Devrimi'nin patlak vermesinden önceki Avrupa'daki son büyük ihtilaftı.
