Yedi kurgu unsuru karakter, tema, komplo, bakış açısı, düzen, çatışma ve tonu içerir. Bu öğelerin tümü kurgusal bir hikaye veya edebiyat eseri derlemek ve yazmak için kullanılır .
İlk eleman, karakter, çoğunlukla, kahraman veya antagonist olarak da bilinen, hikaye içinde tasvir edilen birincil birey veya bireyler olarak adlandırılır. Karakter ayrıca birincil konunun kişiliğinin özelliklerini ifade eder. Tema, hikayenin ahlaki veya yazarın okuyucuya aktarmaya çalıştığı genel amaç veya ders olarak tanımlanır. Grafik, edebi eser içindeki olayların sırasını ifade eder.
Çoğu edebi eser, parçayı daha sonra yerleştirilen bir komplikasyon ile ayarlamak için arka plan bilgisi vererek arsa geliştirir. Arsa çoğu zaman bir doruğa ve bir çözünürlüğe devam ediyor. Yazarlar birinci, ikinci veya üçüncü şahıs seslerini kullanarak nesnellik veya öznelliği oluşturmak için bakış açısını kullanırlar. Ayar, komploun gerçekleştiği sahneyi ifade eder ve çoğu zaman edebi kompozisyonun en tanımlayıcı unsurlarından biridir. Çatışma, karakterler içinde ya da bir karar verilmesi gereken arsa tarafından geliştirilen yoğun mücadeledir. Eserin tonu, yazarın veya karakterin tutumunu gösterir. Örneğin, ton kızgın, bastırılmış veya hatta hiciv olabilir.
