Çoğu yarasa gezinmek için yankı olarak bilinen ses veya biyolojik sonar kullanır. Yarasalar bir yankı gibi geri dönen sesler yayarlar ve yollarındaki engelleri tespit etmelerine, horozları bulmalarına ve yiyecek bulmalarına izin verir.
900'den fazla yarasa türü vardır ve çoğu, birincil rehberlik mekanizması olarak megafon benzeri kulaklar ve sonar gibi çeşitli fiziksel özellikleri kullanır. Yarasalar seslerini, burun deliklerini veya dillerini, 20 ila 200 kilohertz (Khz) frekans aralığında ultrasonik sesler yaymak için kullanırlar. İnsanlar yarasaların sesini duyamazlar çünkü insanlar yaklaşık 20 Khz'de zirve yapar. Bu, 50 ila 120 desibel arasında değişen ve yüksek sesle duyulan bir sestir.
Scientific American dergisi, yankı bulma çağrılarının yoğunluk (desibel seviyesi), sıklık ve ne kadar sürdükleri ile karakterize olduğunu bildirmektedir. Çoğu yarasa, avın uçuşunun boyutunu, aralığını, konumunu, hızını ve yönünü anlatmak için düşük ve yüksek frekanslı yankılama seslerinin bir kombinasyonunu kullanır. Bir yarasanın beyinleri ve kulakları, frekans değişimine karşı oldukça hassastır ve yaklaşık altı milisaniyede bir metre uzaklıktaki bir böceğe sıfır girebilir. Yarasaların kulaklarındaki çeşitli boyutların, şekillerin, kıvrımların ve kırışıklıkların, yarasanın avını tespit etme ve sıfırlama yeteneğinin önemli bir parçası olduğuna inanılmaktadır.
