William Carlos Williams'ın şiiri "Bahar ve Her Şey", baharın güzelliğinin yavaş yavaş kış mevsiminde nasıl açıldığına ilişkindir. Williams'ın şiiri genellikle sıradan insanların günlük durumlarla ilgili detaylarına odaklanmıştır.
Şiir şairin gördüğü mevcut kış manzarasını tanımlar ve şairin hayalindeki baharın görsel görüntülerine geçer. Şair, bir hastanenin yakınındaki manzaraya bakıyor, "çalılar ve altlarında ölü, kahverengi yapraklar olan küçük ağaçlar" yol kenarına diziliyor. Gökyüzü bulutlarla dolu, soğuk bir rüzgar esiyor. Williams bu resimlerle kasvetli bir ruh hali kuruyor.
Şiirin havası, Williams ilkbaharı tasavvur etmeye başladığında değişiyor. Çorak manzaraya bakar ve "tek tek" bahar kanıtlarının "kurumuş yabani otlarla kahverengi çamurdan" çıktığını görebilir. Yeşil otların yetişmesini sağladığında, "yabani havuçun" ortaya çıktığını biliyor. Ek olarak, köklü bitkilerin hepsinin, baharın gelmesi için "kenetlenmesi ve uyanmaya başlaması" gerekir. Süreç aşamalı bir süreçtir ve şair, okurlara, baharın başlangıcında yavaşça uyanmakta olan doğayı tarif ettiğini hatırlatır. Ona göre bu, doğanın en büyük başarılarından biri.
