"Sosyal kötülük" terimi, toplum için tehlikeli veya rahatsız edici görülen çok sayıda soruna atıfta bulunabilir. Bazı örnekler arasında suç, evsizlik, uyuşturucu kullanımı ve zayıf eğitim sayılabilir. . Bu tür meseleler, dünyayı sosyal kötülükler olarak kabul etmesine rağmen, yorumlanmalarını ve sunulmalarını etkileyen tarihi, kültürel ve sosyal faktörlere de maruz kalmaktadır.
Tarihsel olarak, birçok fenomen sosyal kötülükler olarak etiketlenmiştir. Chicago Press Üniversitesi'ne göre, 20. yüzyılın başlarında, hayırsever Joseph Rowntree, İngiltere'de bu terimi ilk kullananlar arasındaydı. Rowntree için en kötü kötülükler “kumar, savaş, kölelik ve yoksulluk” idi. Bunların hepsi toplumun ahlaki yapısına karşı çalışmak, insan deneyimini bozmak veya yardımcılığı teşvik etmek gibi görünüyor. Bazı eleştirmenler, uyuşturucu, hırsızlık veya fuhuş gibi kriminolojik sosyal hasta kaynaklarına işaret ederken, diğerleri yaygın adaletsizliğe neden olan ve daha sonra sosyal bozulmaya neden olan ekonomik yapılara işaret etmektedir. Örneğin, 2014'te Huffington Post, Papa Francis'i “düzensiz kapitalizmin” tüm sosyal kötülüklerin kökü olduğunu ve bu sistemin doğasında var olan “servet açığıyla” mücadelenin toplumu bir bütün olarak geri kazanmada en büyük öncelik olduğunu belirttiğini söylüyor.
Bazı durumlarda, bir sosyal hastayı oluşturan herhangi bir konuda tam bir anlaşma yoktur. Amerika Birleşik Devletleri'ndeki Mizaç Hareketi sırasında birçok kadın ve dini kuruluş alkol tüketimini toplumdaki en toksik unsur olarak nitelendirdi. Bu lobi nihayetinde Yasaklama uygulamasına geçildiği zaman, yasaya aykırı bir tepki ve suçta büyük bir artış oldu. Böylece bir sosyal kötülüğü ortadan kaldırmaya çalışmak diğerlerinin çoğalmasına neden oldu. Bu, bazılarının sosyal kötülük olarak nitelendirdiği sosyal ve dini tutumlara klasik bir örnektir ve nüfusun diğer grubunu bunun tam tersini yapıyor.
