Pragmatizm, bir ideolojinin veya önermenin değerinin etkinliği ve pratikliği tarafından belirlendiği görüşünde idealizmden farklıdır; idealizm ise öncelikle önerinin ardındaki ideal veya ilkeyle ilgilidir. Bununla birlikte, birkaç farklı anlama sahip olmakla birlikte, çoğu yorumda, olması gerektiği gibi olmaktan ziyade varoluşa odaklanan fikirlere, hayal gücüne veya manevi görüşe odaklanmayı ifade eder. Pragmatistler, bir teorinin geçerliliğini, altında yatan idealleri ve öncüllerinden ziyade sonuçlarına veya sonuçlarına dayanarak görürler.
Pragmatik görüş, varlıkların ve varoluşun niteliği ile ilgili araştırmaların, “şeylerin ortasında” Latince olan “medyada res” e başlaması gerektiğini savunuyor. Soruşturmanın başladığı nokta, tarihsel olarak belirlenmiş ve koşullu önyargılara bağlıdır. Pragmatizme göre, felsefe bilimsel incelemeden önce gelmez, onun yerine süreklidir. Felsefe yukarıdan hükmetmemeli, aksine mevcut en iyi uygulamaların kabul edilen standartlarından açıkça çıkarılmalıdır.
Tanımlayıcı bir felsefi terim olarak, "pragmatizm" ilk olarak 19. yüzyılın sonunda William James'in Kaliforniya Üniversitesinde verilen bir adreste kullanıldığında basıldı. John Dewey, yazıları 20. yüzyılın büyük bir bölümünde Amerikan entelektüel düşüncesi üzerinde önemli bir etkisi olan pragmatizmin bir savunucusuydu.
