Cadılar bayramında şeker toplamaya ya da şeker uygulayıcılara şeker dağıtmanın modern geleneği, "Tüm Ruhlar Günü" ndeki "ruh" ortaçağ geleneğine dayanıyor olabilir. İlk Hıristiyanlar, Tüm Ruhlar Günü'nde ölülerini onurlandırmak için "ruhlu kek" olarak adlandırılan kuş üzümü tepesinde tatlılar yaptılar ve çocuklar evden keklere şarkı söyleyerek evden yürüdü. Çocuklar, kendisine bir ruh keki veren her kişinin ölü akrabaları için dua etmeyi kabul etti.
Roma Katolikliği, Kelt hasat festivalleri ve putperestliğin ritüellerini birleştiren modern Cadılar Bayramı hem laik hem de dini geleneklerin kutlamasıdır. Hile veya tedavi 1940'larda Amerika Birleşik Devletleri'nde popüler oldu.
Kostüm giydirme geleneği, daha yeni İskoç ve İrlandalı "rehberlik" uygulamasına bağlanabilir. 19. yüzyılın sonlarında Avrupa'daki Cadılar Bayramı kutlamalarında, İskoç ve İrlandalı çocuklar kapıdan kapıya kılık değiştirerek bir şarkı söylerler ya da yiyecek ya da para için şaka yaparlardı. İskoç ve İrlandalı göçmenler bu geleneği Kuzey Amerika'ya getirdiler.
Cadılar Bayramı'ndaki vandalizmi şakacı bir şekilde tehdit etmek için kullanılan "hile veya muamele" ifadesinin ilk olarak 1927'de Kanada'da kullanıldığı düşünülüyor. Meksika'nın bazı bölgelerinde, çocuklar benzer bir geleneğe katılıyor. Çocuklar kapıdan kapıya, "küçük kafatası" anlamına gelen ve "kandırmak ya da muamele etmek" demekle aynı etkiye sahip olan calaverita diyerek seyahat ederler.
