Hayvanlar ve insanlar arasındaki ilişkiler, insanlar arasındakilere göre çok daha basit ve daha az şartlıdır. Bir hayvan bir öfke gösterdiğinde, öfke, hayal kırıklığı veya sevgi olsun, duygu orijinaldir. Ayrıca, hayvanlar gibi insanların da beklentileri yoktur.
Eğer insanlar birbirleriyle, hayvanlar ile ilgili olduğu kadar kolay ilişki kurabilselerdi, toplumdaki çatışma örnekleri çok daha az olabilir. Bunun bir nedeni, hayvanların, insanlarınki kadar sayısız ya da karmaşık olan ihtiyaçlara sahip olmamasıdır. Bir köpeğin sahibi kasesini suyla ve yiyeceklerle dolu tuttuğu sürece, onu şimdi evcilleştirir ve sonra yürüyüşe çıkarır ve onunla oynar, köpek mutludur. İnsanların çok daha fazla ihtiyacı var, bu yüzden stresli bir günün ardından bir köpeğe eve gelmek, kendi başına korkunç bir gün geçirmiş olabilecek önemli bir başkasına eve gelmekten çok daha az riskli.
Köpeklerin, insan meslektaşları ile aynı tür hafızaya sahip olmamasına yardımcı olur. Köpekler, hatıraları bulundukları alan, uymaları beklenen kurallar veya kendi içgüdüleri ile sınıflandırma eğilimindedir. Banyoyu dışarıda kullanmanın onlara bir ödül kazandırdığını, yeni halıda kullanırken disipline getirdiğini hatırlayabilirler, ancak insanların böyle olaylar için yaptıkları duygusal ilişkileri kurmazlar.
