Metodizm, 18. yüzyılda İngiltere'de, John Wesley'in öğretilerinden esinlenerek ortaya çıktı. Metodistler, Tanrı'nın her şeyi bilen ve her şeyi bilen biri olduğuna ve İsa'ya yalnızca gerçek imanın insanları günahtan kurtarabileceğine inanır. Metodist vaftiz, kendisini kiliseye götürmesi için bir kişiyi kutsal su ile eşleştirmeyi içerir.
Erken Metodistler Hristiyan yaşamına ve diğer insanları kiliseye katılmaya davet etmeye inandılar. Metodistler, zarafeti, Tanrı'nın insanlara verdiği sevgi ve merhamet olarak görür, çünkü onların olmasını ister. John Wesley üç çeşit zarafeti tanıdı: üstün lütuf (insanların kabul edebileceği veya reddedebileceği bir hediye), lütufu (uzlaşma ve affetme) ve onaylayan lütuf (İsa'nın yaşadığı şekilde yaşayan)
Metodistler, İsa'ya olan inancın kurtuluşun tek yolu olduğuna inanırken, aynı zamanda insanların inançlarını tartışırken mantık ve mantık kullanmaları gerektiğine inanırlar. Bu inanç, Metodizmi diğer Protestan inançlarından ayırır. Kilise, misyonerlik çalışmalarını Tanrı'nın sözünü yaymanın bir yolu olarak destekliyor.
Metodist vaftiz yeni bir yaşamın sembolü olarak görülür ve her yaştan insanda yapılabilir. Suya kimseyi sokmak, üzerine serpmek, üzerine dökmek veya içine daldırmak olabilir.
Metodist kilisesi üyeleri, Eucharist olarak da bilinen Cemaat'te yer alır. Hizmette kullanılan ekmek ve şarabın Mesih'in bedeni ve kanı olduğuna ve törenin Kutsal Ruh'a bir teklif olduğuna inanıyorlar.
