Merkezi olarak planlanan ekonomilerin dezavantajları, kaynakların verimsiz dağılımını ve ekonomik özgürlüğün bastırılmasını içerir. Merkezi olarak planlanan ekonomiler, genellikle diktatör siyasi devletlerle ilişkilidir.
Merkezi olarak planlanmış bir ekonomide, planlamacılar tüketici tercihlerini, fazlalarını ve kıtlıklarını doğru bir şekilde tahmin edemezler, böylece kaynakları etkin bir şekilde tahsis edemezler. Bu, bazı bölgelerde satılamayan malların bolluğu ve bazılarında yüksek talep gören mal sıkıntısı ile sonuçlanır. Serbest piyasa ekonomisinde, kıt kaynakların tahsisi fiyat sistemi tarafından belirlenir, böylece kaynaklar arz ve talebin dikte ettiği yere gider. Merkezi olarak planlanmış bir ekonominin bir örneği, 1917'deki Bolşevik Devrimi'nden Komünist Partinin yıkılmasına kadar, merkezi olarak planlanmış bir ekonomi olarak çalışan eski Sovyetler Birliği'dir.
Merkezi ekonomik planlama, vatandaşların yenilik yapmak veya girişimci risk almak için bir teşviki olmadığı için ekonomik özgürlüğü de engeller. Kazanç kazanma arzusu serbest piyasa sisteminin temelidir. Merkez plancılar, iş adamlarından karar alarak ve onları devlete aktararak kar amacını baskılarlar. Ekonomist Adam Smith, ekonominin kişisel ekonomik özgürlüğü ve risk almayı ödüllendiren “görünmez bir el” tarafından yönlendirildiği durumlarda toplumun en iyi şekilde çalıştığına inanıyordu. Merkezi planlama "görünmez eli" kelepçeledi.
