Melodili bir ostinato, bir müzik parçasında ısrarla tekrarlayan notalar, ritimler veya hareketlerden oluşan bir kalıptır. Ostinato melodiyle birlikte gelir. Kelime inatçı için İtalyanca'dan kaynaklanmaktadır ve genellikle ostinati olarak çoğullaştırılmıştır.
Bir melodik ostinato, polimorfik dokuya sahip bir müzikal parça sağlar. Ostinato, başka bir melodiyle yapılan melodik bir sestir. Bu şekilde, karşı mücadelelere, ortak şarkılara ve mermilere benzer. Ancak melodik ostinato, genellikle aynı perdede yinelenen nota düzenlerinden oluşur.
Geleneksel olarak, ostinati kesin bir tekrardan oluşur. Bununla birlikte, cihazın modern kullanımında, çeşitlilik ve gelişme kabul edilebilir. Örneğin, ostinato içindeki bir çizgi, değiştirilen uyumlara ve anahtarlara uyacak şekilde değiştirilebilir.
Melodic ostinato, özellikle caz ve rock olmak üzere doğaçlama müziğin merkezindedir. Afrika, boogie-woogie ve Gnawa müziğinde de yaygındır. Melodik ostinato ile ünlü klasik müzik parçası Maurice Ravel tarafından "Bolero" dir. Ostinati ile ünlü diğer klasik eserler arasında Igor Stravinsky'nin "Baharın Ayini" ile tanışması ve Wolfgang Amadeus Mozart'ın "Figaro'nun Evliliği" ndeki ikinci sahnenin sonu bulunuyor.
20. yüzyıl klasik müziğinde besteciler, perdeyi farklı gruplarda dengelemek için genellikle ostinati kullandılar. Örneğin, bir ostinato tipi Rossini crescendo'dur. Bu kullanımda, crescendo, notaların yinelenen düzenini vurguluyor. Başka bir örnek ise, zemin basının, bir parçanın melodik temasına tekrar eden ritmik eşlik olarak kullanılmasıdır.
