Hayvanlar karasal habitatları kolonileştirirken, değişken sıcaklıklara, suyun havayla değiştirilmesi ve artan oksijen seviyesine uyum sağlamaları gerekiyordu. Karasal hayvanlar, farklı metabolik sistemler geliştirerek, ısıl düzenleyici davranışlar kullanarak, kurumaya dirençli cilt veya dış iskeletler geliştirerek bu zorluklara uyum sağlamıştır. Ek olarak, karasal hayvanlar genellikle bazı organizmalar olmasına rağmen, sucul organizmalardan farklı lokomotor stratejileri kullanır. Örneğin, bazı balıklar okyanusun dibinde “yürür”.
Adı “ikili yaşam” anlamına gelen amfibiler, aynı anda karasal ve sucul varlıklara adapte edilmiş mükemmel hayvan örnekleridir. Örneğin kurbağalar, su ortamı için en uygun ciltlere sahiptir ve çoğu türün ya suya yakın yaşaması ya da su kaybını önleyen dış salgıları geliştirmesi gerekir. Kurbağalar yetenekli yüzücülerdir, ancak karada kullanım için çok verimli lokomotor yöntemleri geliştirmişlerdir; hatta bazıları ağaçlarda yaşıyor. Son olarak, birçok kurbağa hem havadan hem de sudan oksijen alarak her iki ekosistemde yaşamalarını sağlar.
Karasal habitatları kolonize etmede en başarılı iki tür hayvan omurgalılar ve eklembacaklılardır. Eklembacaklılar, güçlü dış iskeletlerinden destek alır, bu da su ve hava arasındaki yoğunluğun farkının üstesinden gelmelerini sağlar. Hava sudan çok daha az yoğundur, bu nedenle vücudun daha sert olması gerekir.
