Başkan Thomas Jefferson, Amerika Birleşik Devletleri için ticaret rotalarını güvence altına almak için Fransızlardan, daha sonra Louisiana Bölgesi olarak bilinen New Orleans ve çevre bölgelerini satın almaya çalıştı. Amerikan ekonomisinde bozulma olan ticaretten kaynaklanabilecek herhangi bir kesintiyi önlemek için.
1800’de Napolyon Bonapart’ın öncülüğünde Fransa, San Ildefonso Antlaşması’nda İspanya’nın geniş bir alanını başarıyla geri kazanmıştı. Fransa daha önce toprağı ele geçirmişti ancak Napolyon'dan önceki sıkıntılı dönemlerde İspanya'yı kaybetmişti. Fransa, Louisiana Bölgesi'nin kontrolünü ele geçirdikten sonra, en büyük şehirlerinde, özellikle de New Orleans'ta yeni yasalar ve düzenlemeler uygulamaya başladı. New Orleans, körfezdeki en büyük limanlardan biriydi ve malları ithal etmek ve ihraç etmek için büyük bir merkez olarak hizmet ediyordu.
Yeni Amerikan ülkesi, hem yeni mal almak hem de kendi mallarını Avrupa'ya satmak için New Orleans'a büyük ölçüde güvendi. Jefferson, zamanla Fransa’nın limanın Amerikan’a kullanımı konusunda sert vergiler ve başka kısıtlamalar getireceğinden korkuyordu, ancak Fransa ile toprağı ele geçirmek için savaş ilan etmek yerine onu satın almayı seçti. Fransa nihayetinde, kayda değer ölçüde daha fazla toprak içerecek şekilde anlaşmayı kabul etti ve değiştirdi.
