Isaac Newton'un bilime en büyük katkısı, bir ağaçtan bir elmayı gördükten sonra yerçekimi kanunlarını tanımladığı evrensel yerçekimi yasasıydı. Encyclopædia Britannica’ya göre, Newton’un kütle çekim yasası, daha büyük kütlelerin daha güçlü çekildiğini ve kütleler arasındaki mesafenin, her kütlenin yaşadığı yerçekimi miktarını etkileyerek mesafenin karesini azalttığını göstermektedir.
Isaac Newton'un evrensel kütle çekim yasası, gezegenlerin neden güneş etrafında döndüğünü ve hareket yasalarının gelişmesine neden olduğunu açıklamaya yardımcı oldu. Üç hareket yasası bilimlerin evrimi için kritikti çünkü doğal dünyada fenomenleri anlamada yeni yollar ortaya koyuyorlardı. İlk yasa, bir nesnenin dışarıdan bir kuvvete maruz kalmadıkça ilerlemeye devam ettiğini belirtti. Örneğin, 60 mil hızla seyahat eden bir araba aniden durursa, araç istirahat halindeki bir gövde haline gelirdi, ancak arabanın içindeki nesneler 60 mil hızla ilerlemeye devam ederdi. İkinci hareket yasası, bir nesnenin hareketindeki değişiklik miktarının, ona etki eden kuvvet miktarına bağlı olduğunu açıklar. Son olarak, Newton'un en çok okunan yasası olan üçüncü hareket yasası, her bir eylemin eşit fakat zıt bir tepki verdiğini belirtir.
