İnkaların patates, mısır, yumru bitkileri ve llamas dahil birçok önemli doğal kaynağı vardı. İnka toplulukları, sert iklimler ve nispeten infertil topraklarla karakterize yüksek dağlık bölgelerde yaşadı. Sonuç olarak, yerli halklar için mevcut olan doğal kaynaklarda çok az çeşitlilik vardı; ancak, hayatta kalmak için ihtiyaç duydukları desteği sağlayarak, llamalar ve alpakalar gibi sert mahsuller ve hayvanlar vardı.
Patatesler, rutabagaslar ve şalgamlar da dahil olmak üzere yumru bitkileri İnkaların alabileceği en güvenilir kaynaklar arasındaydı. Bu ürünler az miktarda su gerektirir, minimum miktarda besinde hayatta kalırlar ve derin donlar ve kavurucu yazlar dahil sıcaklık dalgalanmalarına dayanabilirler. Bu nedenle, yumru kökleri İnkans topluca ekilmiştir; bu sebzeler günlük olarak kendilerine yiyecek sağladılar ve artık ürünler korunmuş ya da daha sonra kullanılmak üzere saklanmış ya da kar amacıyla satılmıştır. İnkanslar düşük rakımlarda mısır yetiştirmiştir: bu ürün sert yumrulardan biraz daha hassastır, ancak İnka diyetinin kritik bileşenleri olan çeşitli mineraller ve besinler içerir. İnkalar ayrıca mısırları törenlerde ve törenlerde kullandılar ve gelir elde etmek için fazla ürün sattılar. İnkalar, diyetlerini desteklemek için et için llamalara çok güveniyorlardı ve postlarını ve kürklerini kıyafet ve yatak yapmak için kullanıyorlardı. Lama gübre toplandı ve gübre olarak kullanıldı, hatta kaynakların tedariki azaldığında yakıt kaynağı olarak kurutuldu ve kullanıldı.
