Ekoklokasyonu kullanan hayvanlar, yarasalar, yunuslar, balinalar, fareler ve bazı kuşları içerir. Bu hayvanlar, yiyecek bulmak ve karanlıkta yollarını bulmak için yankıları kullanır.
Ekolokasyon, özellikle karanlık ortamlarda gezinmek için ses dalgaları ve yankıları kullanma işlemidir. Hayvanlar, ultra yüksek frekanslı sesler yayar ve etraflarındaki nesnelerin boyutunu ve şeklini bulmak ve belirlemek için yankıları dinler. Ekokokasyonu sadece gezinme ve yiyecek bulmak için değil aynı zamanda oryantasyon ve sosyal etkileşimler için de kullanırlar.
Yarasalar ses dalgalarını ağızdan veya burundan iletir. Karanlık ortamlarda, insan saçı teli gibi son derece ince nesneleri belirleme yeteneğine sahiptirler. Yarasalar eşyalara uçmaktan kaçınırlar ve avlarını ekokokasyon yoluyla hızlıca yakalarlar. Sivrisinekler kadar küçük böcekleri yemeyi severler.
Birkaç kurnaz türü ve iki kuş türünün de yankı kullandıkları düşünülmektedir. Ayrıca, yunuslar ve dişli balinalar oryantasyon ve navigasyon için kullanırlar. Sudaki nesneleri tanımlamak, birbirleriyle iletişim kurmak ve karanlık alanlarda yiyecek aramak için yankıları kullanıyorlar.
Ekoklokasyon sırasında ses oluşturmak için, yunuslar ve dişli balinalar çok çeşitli frekanslar içeren hızlı bir tıklama serisi üretir. Başları kavun olarak bilinen ve ses dalgaları için bir mercek görevi gören yağ dolgulu bir organa sahiptir. Yunuslar ve dişli balinalar alt çenede yankılanma sırasında ürettikleri sesleri alan yağla doldurulmuş bir boşluğa sahiptir.
