Dolar diplomasisi, Amerikan bankalarının yabancı ülkelere verdikleri kredileri güvence altına alarak Amerika'nın yurtdışındaki etkisini artırma amaçlı bir politikaydı. Politika çoğunlukla Başkan William Taft ile ilişkili. Bu politika, dünyanın şiddete ve devrime eğilimli alanlarında istikrar yaratmayı amaçladı.
Başkan Taft ve Dışişleri Bakanı Philander C. Knox, dünyanın potansiyel olarak şiddet içeren bölgelerini dengeleme ve yurtdışında, özellikle Latin Amerika ve Doğu Asya'da Amerika'nın etkisini arttırmanın bir yolu olarak dolar diplomasisi fikrini gündeme getirdi. ABD ordusunu, zorlu hükümetleri teşvik etmek için sonsuz kampanyalara adamak yerine, hükümetlerin ekonomilerini iyileştirmelerine ve böylece daha meşru hale gelmelerine yardımcı olmak, devrim olasılığını azaltmak istedi. Ayrıca, ABD'nin etkisini arttırmak ve diğer büyük güçlerin etkisini sınırlamak istedi. Dolar diplomasisi bunun için yardımcı oldu. Örneğin, Nikaragua hükümetinin devrilmesinden sonra Taft İdaresi, Adolfo Díaz’ın önderlik ettiği yeni rejime borç vermeyi garanti etti ve Çin’de dolar diplomasi, ABD’nin mali çıkarlarının demiryolunun inşasında yer almasına yardımcı oldu. Ancak, evdeki muhalefet ve yurtdışındaki devrimci hoşnutsuzluk nedeniyle dolar diplomasisi başarısız oldu ve Taft'un halefi Woodrow Wilson tarafından açık bir politika olarak reddedildi.
