Develer, ayakları, kamburları, kürkleri ve kirpikleri ile çöl yaşam alanlarına adapte edilmişlerdir. /p> Devenin bir başka uyarlaması da kamburdur. Su tutmadığı halde büyük yağ depoları içerir. Çölde uzun yolculuk sırasında, bu yağ enerjiye dönüşür. Sonunda, yağ depoları tükendiğinde, kambur yukarı fırlar. Ayrıca, deve ısındığında terlemez, çünkü 100 dereceden fazla Fahrenheit sıcaklığına dayanabilir. Bu değerli suyu vücudunda tutar. Devenin ayrıca alışılmışınca uzun bir kalın bağırsağı vardır; bu da, içerdiği suyun çoğunu emer, böylece idrara çıkma ve suyun korunmasına neden olur. Diğer fiziksel uyarlamalar kalın kirpikleri ve kumdan koruyan tüylü burun delikleridir. Başka bir uyarlama da devenin cudu ile ilgilidir. Yemek yediğinde, yiyeceği midesinde kısmen sindirilir ve daha sonra yiyeceği yitirir ve tekrar çiğneyir. Bu, devenin seyrek bitki örtüsü ile yaşam alanı içinde yaşamasını sağlar. Dahası, deve tehlike algıladığında, bu yutulmuş yemeğin bir kısmını yayar. Koku, avcıları uyarmaya hizmet ediyor.
Benzer mesajlar
Diğer ilginç yazılar
