Federal bütçeyi ve iş dostu politikaları dengeleme konusundaki taahhüdünün bir sonucu olarak, Başkan Calvin Coolidge, Amerika Birleşik Devletleri'nin I. Dünya Savaşı'ndan hemen sonra meydana gelen kısa depresyon arasında yaşadığı ekonomik iyi günleri korumak için başarıyla çalıştı ve Büyük Buhran. "Coolidge refah" ın diğer özellikleri arasında ücretlerin artması, işsizliğin azalması, enflasyonun düşmesi ve boğa piyasası yer alıyordu.
Pek çok Amerikalı, Coolidge refahını varlıklılar üzerindeki vergi indirimlerine bağlarken, diğerleri bunun savaş harcamasının bir sonucu olduğunu söylüyor. Coolidge başkanlığında ekonomik iyi zamanlara bir diğer katkıda bulunan ve cumhurbaşkanının kendisiyle çok az ilgisi olan bir etken, sanayinin teknoloji, otomasyon ve elektrik sayesinde büyük çapta mal üretme ve gönderme yeteneği oldu. Bu, üretim ve taşımacılıkta iş yaratılmasına yardımcı oldu.
Piyasa öylesine doluydu ki, bankalar ve diğer finansal kuruluşlar tüketimi arttırma umuduyla daha ortalama Amerikalılara kredi vermeye başladı. 1920'lerin sonunda, Amerikalıların kabaca yüzde 50'si radyo, otomobil ve çeşitli cihazlara sahipti. İşçilerin çoğu, ücretlerini Coolidge yıllarında ortalama yüzde 22 oranında artırmasına rağmen, zengin ve fakir arasındaki fark o dönemde önemli ölçüde genişledi.
