Cennetin görevi, Çin’deki Zhou hanedanlığı döneminde, MÖ 1036’dan 236’ya kadar sürdü ve imparatorun ülkeyi yönetmeye layık olup olmadığının belirlenmesinin temeli olduğu için önemliydi. Bu görev imparatora yönetme hakkı verdi, bu da görevini kaybettiği takdirde artık imparator olmadığı anlamına geliyordu.
Cennetin görevi dört farklı ilkeden oluşuyordu. İlk prensibe göre, cennet imparatora hükmetme hakkı verdi. İkinci prensip, yalnızca bir cennet olduğu için, herhangi bir zamanda yalnızca bir imparator olabileceğini belirtti. Üçüncü ilke, imparatorun erdeminin yönetmeye layık olup olmadığına karar vermesiydi ve nihai ilke, hiçbir hanedanın sonsuza dek yönetmeye hakkı olmadığını belirtti.
Bu son kural önemliydi, çünkü zaman içinde iktidara gelen birçok farklı hanedanın yolunu açmaya yardımcı oldu ve imparator unvanının tüm yöneticiler olmadığı sürece kuşaktan kuşağa aktarılamamasını sağladı layık.
Eğer ülke gelişiyorsa, imparatorun görevi sürdürdüğü düşünülüyordu. Ancak, eğer yabancı birlikler işgal ederse, hasatlar kötüydü ya da isyanlar oldu, o zaman imparatorun Cennetin görevini kaybettiği sanılıyordu.
