Çayır köpekleri, hayatta kalmalarını sağlamak için, aralarında güçlü arka ayaklar, seslendirmeler ve bitkiler yoluyla su geçimini sağlamak için çeşitli uyarlamalar geliştirdiler. bir kır.
Çayır köpeğinin temel fiziksel uyumu, dik durmasını ve kırları tehlike için taramasını sağlayan güçlü arka ayaklarıdır.
Diğer önemli uyarlamalar tehlikeye işaret eden, uyarı veren ve acıyı ifade eden seslendirmelerdir. Çayır köpeği bir tehdidi göz önüne alındığında, diğer Çayır köpeklerini uzak tutmak için uyarır. Saldırıdan hemen önce bir raspa sesi çıkarır. Acı çekerken çığlık atıyor.
Çayır köpeği sadece bitkilerden su alır. Bu yetenek, kırın sıcak ve kuru koşullarından dolayı hayatta kalmak için kritik öneme sahiptir. Çayır köpeği, keskin ön dişlerini hidrasyon için harcadığı çimleri ısırmak için kullanır.
Şaşırtıcı bir adaptasyon olan yuva, odalara bölünmüş bir yeraltı alanıdır. Tüneller, oyuğu kır yüzeyine bağlar. Çayır köpeği su basmasını önlemek için tünellerini açıyor. Sel durumunda, çayır köpeği suların tünellerin üzerindeki güvenli bir odada çekilmesini bekleyebilir. Diğer odalar depolama ve atıkların giderilmesi için tasarlanmıştır.
