Otto Von Bismarck, Bismarck'ın emrindeki Prusyalı bir askeri gücün toprak kazanabileceği ve daha sonra halkları hakkında yeni yasalar uygulayabileceği bir dizi savaş sırasında Almanya'nın birleşmesini sağladı. Bu savaşlar Alman birliğinin savaşları olarak tanındı.
Bismarck, Alman birleşme savaşının ilk savaşında Avusturya Başbakanı ve askeri gücü ile müttefik oldu. 1862'de yeni kurulan Avusturya-Prusya askeri kuvvetleri, Schleswig ve Holstein bölgelerinde bulunan Danimarkalılara yönelik bir saldırıya başarıyla son verdi. Bölge, Alman Kuzey Devletleri Konfederasyonu'nun bir parçasıydı ancak Danimarka'nın otorite iddialarına itiraz edildi.
Alman birleşme savaşının ikinci savaşı, 1866'da Bismarck ve Prusya'nın en büyük Alman rakibi olan Avusturya ile savaştıklarında gerçekleşti. Avusturya-Prusya Savaşı olarak bilinen savaş sadece birkaç hafta sürdü. Bismarck ve Prusya muzaffer olmasına rağmen, Bismarck düşmanlarının çoğunun (Avusturya müttefikleri, Baden ve Bavyera gibi) bağımsızlıklarını sürdürmesine izin verdi. Bunun yerine Bismarck, Avrupa'nın en güçlü Alman siyasi organı olarak hizmet veren ve diğer birçok küçük Alman devletini müttefik olarak çeken Kuzey Alman Konfederasyonu'nu kurdu.
Alman birleşme savaşının son savaşı, Bismarck'ın 1870’te Fransa-Prusya savaşına katılarak Batı Alman devletlerinin bağlılığını yakaladığında gerçekleşti. Berlin’i yeni Alman İmparatorluğu’nun resmi başkenti ve Prusya Kralı olarak tüm Alman devletlerinin Kaiser’i ilan etti. Bu düzenleme 1918'de birinci Dünya Savaşı'nın sonuna kadar kaldı.
